Γέφυρα Δεβοσέτου

Λίγο πριν την είσοδο στην πόλη βρίσκεται η Γέφυρα Δεβοσέτου και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ελβετού μηχανικού Κάρολου-Φίλιππου De Bosset, αξιωματικό του Αγγλικού στρατού και διοικητή της Κεφαλονιάς που εμπνεύστηκε την κατασκευή της το 1813. Σκοπός του ήταν να αποτρέψει την είσοδο των κατοίκων στο Αργοστόλι μέσω του Κουτάβου που τα παλιά χρόνια η περιοχή ήταν συνώνυμη με την ελονοσία και τον θάνατο. Είναι η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα επί θαλάσσης αφού έχει μήκος 900 μέτρα. Αρχικά ήταν ξύλινη πασσαλόπηκτη. Λόγω της διέλευσης των ανθρώπων και των ζώων μετά την ισοπέδωση του λόφου του Μέτελα, την μετέτρεψαν σε λίθινη. Η πρώτη της κατασκευή είχε καμάρες κάθε 4 μέτρα και ολοκληρώθηκε μετά από τρία χρόνια. Μετά το τέλος του έργου ο De Bosset πρότεινε την ανέγερση ενός μνημείου προς τιμήν του έθνους. Έτσι κατασκευάστηκε στη μέση της γέφυρας ένας μαρμάρινος οβελίσκος ύψους 10μ ο οποίος συμβόλιζε την ευγνωμοσύνη της Βουλής των Κεφαλονιτών προς την Μεγάλη Βρετανία. Στο τέλος της βρίσκεται το Αγγλικό, Ιταλικό και Ελληνικό Κοιμητήριο της Μονής του Δραπάνου. Ανακαινίστηκε από τον Νάπιερ (1822-1830). Κατά την διάρκεια της Ιταλικής και Γερμανικής Κυριαρχίας υπέστη αρκετές ζημιές από βομβαρδισμούς όμως η γέφυρα παρέμενε αλώβητη. Ο σεισμός του 1953 υπέφερε επιπλέον ζημιές. Βούλιαξε ένα μεγάλο κομμάτι της ενώ είχε αρκετές ρωγμές παρόλα αυτά η γέφυρα συνέχιζε να στέκεται περίλαμπρα. Το 1970 χαρακτηρίστηκε ως μνημείο διατηρητέο και προστατεύεται από διεθνείς αρχές. Σήμερα δεν επιτρέπεται η διέλευση αυτοκινήτων και έχει γίνει πεζόδρομος κατάλληλος για βόλτα, ειδικότερα το βράδυ μιας και προσφέρει ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.